Ég hef undanfarið leitast við að sinna þeirri hlið vinnu minnar sem á sér stað utan landsteinanna, og fyrir vikið verið lítið virkur í íslenskri pólitískri umræðu. Hluti af ástæðunni fyrir því er að mig langaði til að fá smá tilfinningu fyrir því hvernig nýtt þing myndi líta út og hvernig nýja ríkisstjórnin myndi hegða sér, áður en ég færi að gera einhverskonar veður. Veðrið sem ég finn mig knúinn til að gera núna snýr að Brynjari Nielssyni, sem hefur unnið sér það til frægðar fram yfir öllum öðrum þingmönnum þessa þings að vera algjörlega ófær um að fullyrða nokkuð án þess að það felist í því rökvilla.

Ja hérna hér. Þetta var ótrúlega skemmtilegt. Ég hefði aldrei átt von á því að það gæti verið gaman að vera í framboði, en það var ótrúlega skemmtilegt að eiga allskonar samtöl við fólk með allskonar skoðanir og allskonar drauma og væntingar. Það var ótrúlega skemmtilegt að taka þátt í samtölum á opinberum vettvangi með forystufólki hinna framboðanna, og ég vona að þeim gangi öllum mjög vel í framhaldinu. En umfram allt var gaman að vera hluti af nýju alþjóðlegu stjórnmálaafli sem kom inn í umræðuna sem, að margra mati, hálfgerður brandari, og sanna að við værum miklu meira en það.

Edward R. Murrow sagði í sinni frægu RTNDA ræðu 1958 að “sú staðreynd að rödd þín sé mögnuð að því marki að hún nái frá einum enda landsins yfir á hinn veitir þér ekki neina meiri visku eða skilning en þú hafðir þegar rödd þín náði aðeins frá einum enda á barnum yfir á hinn.” Í gær sagði einhver við mig að þessi kosningabarátta væri “fyrsta Facebook kosningabaráttan.” Hún er spiluð á allt annan hátt en hingað til hefur verið gert, af öllum aðilum.

“Stofnum ekki til allsherjarstríðs á aðfangadegi alheimsfriðar” - Ókannaða Landið Fram til byrjun árs 1913 voru tvennskonar vígvellir í heiminum. Landhernaður hefur fylgt mönnum frá því að samfélög komu fyrst fram. Sjóhernaður varð til um það leyti sem samfélög fóru að keppast um siglingaleiðir eða rekast á önnur samfélög á gagnstæðum ströndum. Það stríðir kannski gegn söguvitund flestra að það hafi verið Búlgaría sem bjó til þriðja vígvöllinn þegar þeir hófu að henda sprengjum niður úr Bleriot XI flugvélum á borgina Adrianople í Ottóman heimsveldinu.

Þegar kosningar fara fram eru tveir valkostir í boði: að taka þátt, eða að taka ekki þátt. Þátttaka felst í því að mæta á kjörstað og gefa upp afstöðu sína, en þátttökuleysi felur í sér að sitja heima eða að mæta á kjörstað og skila auðu. Nú eru stjórnarflokkarnir og andstæðingar nýrrar stjórnarskrár að ræða um að svipta almenningi rétt til þátttökuleysis í þjóðaratkvæðagreiðslum um stjórnarskrárbreytingar. Þetta er gert með því að láta það að taka ekki þátt öðlast sömu merkingu og að hafa tekið þátt og sagt nei.

Ég er í Króatíu, þar sem ég sit ráðstefnu á vegum samtakana GONG um kosningafræði. Ég var með fyrsta fyrirlestur ráðstefnunnar og var svo í pallborðsumræðum með Arsen Bauk, stjórnsýsluráðherra Króatíu, og Peđa Grbin, formann stjórnarskrárnefndar króatíska þingsins. Umræðuefnið sem okkur var fengið var beint lýðræði og þátttökulýðræði. Bæði Bauk og Grbin gagnrýndu mig harðlega fyrir að vera hlynntur beinu lýðræði, og vísu í það sér til stuðnings að konur hafi mjög seint fengið kosningarétt í Sviss vegna þess að karlar vildu ekki leyfa það.