Arcade is a cool project that examines satellite imagery for signs of artillery bombardment, calculates the location of artillery craters, the inbound trajectory of projectiles to aid identification of their possible origins of fire.
Source code is available under BSD license. It has a clever Backronym. Hat tip to Tom Longley for letting me know about this.
SpinCalc is pretty useful if you care about generating artificial gravitation by way of centrifugal force. It even has nice indicators to inform you about whether you’d become sick or not.
Hugo’s syntax highlighting method is annoying. Instead of using the Markdown pretty-much-standard method:
```language code ``` You have to use weird template shortcodes:
{ {< highlight language >}} code { {< /highlight >}} (With fewer spaces – can’t figure out how to escape shortcodes either!)
Perhaps this can be changed…
This was handy:
1 2 3 4 5 6 7 8 for a in *.md; do lang=$(cat $a | franc); if [ "$lang" = "eng" ]; then frontmatter set $a language en else frontmatter set $a language is fi done;
Milli dagsins í dag, og dagsins sem ég dey, fæ ég að krota fjórtán litla krossa á blað. Ef ég er rosalega heppinn.
Miðað við meðallífslíkur við fæðingu, og fjögurra ára kjörtímabil Alþingis, þá er mín líklega lýðræðislega þátttaka einskorðuð við þessa fjórtán krossa.
Alþingi tekur ákvarðanir um svona sirka hundrað og fimmtíu mál á ári, gróft áætlað. Sum ár er þingið duglegara en önnur, en ef við styðjumst við þessa tölu, þá eru um sex hundruð ákvarðanir teknar þar á hverju kjörtímabili – og allar réttlættar á grundvelli eins lítils kross frá þér.
Nauðungaflutningar eru ekki ný hugmynd. Í gegnum aldirnar hafa tugir milljóna verið flutt nauðug milli landa eða landshluta. Oftast er fólk flutt nauðugt sem hluti af áætlun valdhafa um fullkomnun samfélagsgerðar, eða þjóðernishreinsunar.
Þótt hægt sé að fara langt aftur í aldir, þá er kannski nóg að taka tuttugastu öldina fyrir, enda einkenndist hún af einstakri grimmd gagnvart minnihlutahópum.
Tyrkir stóðu fyrir þjóðarmorði á Armenum í kringum 1909, þar sem þeir drápu hundruð þúsunda Armena, en Armenar voru jafnframt fluttir nauðugir til þess lands sem nú heitir Armenía, sem er töluvert austar en hin sögulega Armenía.
Kastljósið varpaði ljósi á gríðarlega spillingu í fyrradag, þar sem fyrirtækkið Forsvar ehf. hafði tekið að sér mörg verkefni fyrir ríkisstofnanir, og skilaði aðeins einu þeirra af sér, í hálfkláruðu lagi. Spillingin fólst í því að verkefnið var ekki boðið út, og það var sett í hendurnar á fyrirtæki í eigu manns sem var vel tengdur inn í kerfið.
Þessi frásögn er merkileg fyrir margar sakir, en kannski ekki síst vegna þess hvað þetta er dæmigerð saga af hugbúnaðarverkefnum, bæði almennt, og sér í lagi innan ríkja.
I’m working a lot with huge datasets these days, and it’s becoming par for the course to end up with large files in various formats. I found myself showing up to work this morning to find a 13GB JSON file waiting for me to load it into ElasticSearch. The JSON file was an array containing some 550000 large objects. Unfortunately the file isn’t structured in such a way as to allow just throwing it at ElasticSearch’s bulk loader, so I need to parse it out and do stuff with the objects.
In a wonderful show of support for the right to freedom of expression on Sunday, world leaders descended on Paris to participate to march in solidarity with the people of France.
This event would have been even better if the leaders in question were not so selective in their support for freedom of expression. As Daniel Wickham pointed out in a long sequence of Tweets, many of those attending the march have in recent years overseen the imprisonment, torture or murder of journalists.
Since the Snowden revelations started to inform the public about the ways in which western governments have been spying on everybody, a number of international diplomatic relations have soured, and many relationships between governments and their electorates have soured.
The actions of the governments of these countries have rendered them entirely untrustworthy. Their only avenue to regaining trust is to dismantle military-surveillance artefacts that are not physical, cannot be visually accounted for, that exist in a post-scarcity economy, with no meaningful limit to how many surveillance systems can be in place and no way of counting them.