Grein birtist upprunalega í Kjarnanum Árið 1999 skilaði nefnd um heimildir til töku skatta og þjónustugjalda skýrslu, sem aldrei hefur verið birt. Þar var farið yfir gildandi lög á þeim tíma með hliðsjón af því hvort þau samræmdust kröfum í 77. gr. stjórnarskrárinnar til opinberra gjalda. Niðurstaða nefndarinnar var að möguleiki væri á stjórnarskrárbroti í gjaldtökuákvæðum um 90 mismunandi lagabálka, og “í mörgum tilvikum er nauðsynlegt að gagnger endurskoðun fari fram á einstökum tekjustofnum, en í öðrum ættu minni lagfæringar að duga.

Originally published on BoingBoing The last year has been a dumpster fire for the norms of international relations. Many of the foundations of the modern international order have been brought into question, from the UN to the WTO to free trade in general. Although occasionally good results have come of this, for the most part it’s been extremely bad news, dominated by two terms in particular: Trump and Brexit. An endless supply of analysis has been thrown around, but one particularly informative sequence of events happened in response to Donald Trump’s unilateral declaration of Jerusalem as the capital of Israel in late 2017.

Upprunalega birt í Kjarnanum Almenn umræða um framtíðarfræði undanfarin ár hefur litast mikið af bók eftir Klaus Schwab, stofnanda World Economic Forum, um fjórðu iðnbyltinguna. Bókin er á margan hátt ágæt og dregur athygli leikmanna að gríðarlegum samfélagsbreytingum sem eru í farvatninu, en á sama tíma líður hún fyrir takmarkaða sögurýni. Schwab hefur fullyrt að hraði yfirstandandi tækniþróunar eigi sér enga sögulega hliðstæðu. Þessi dramatíska fullyrðing sýnir fyrst og fremst vanþekkingu á mannkynssögunni.

Recently I’ve found waterfall plots to be quite useful, in the context of budgetary work. I found this blog post detailing how to create a nice waterfall plot in R. The trick is to use “category” and “sector” fields wisely; I feel they could be given better names.

I think there may be uses for OpenMCT way beyond its intended purpose. It would be fun to get data streams from Hagstofan to feed into it. Something something CyberSyn.

One of the things I sometimes do is play games. To be honest, it’s mostly Kerbal Space Program. I find exploding space ships and orbital maneuvers to be deeply cathartic. At first, I played the Linux version of this on my laptop, but even my reasonably powerful laptop struggled with the high end graphics and physics computations. Last spring, I decided to invest in a desktop box with a shiny graphics adapter to facilitate higher end gaming, and to double as a movie-watching device to have connected to the large monitor in my living room that some people might refer to as a TV.

Viðskiptaráð kom engum á óvart með tillögum sínum um sameiningar og fækkanir ríkisstofnana. Það sem kom hinsvegar á óvart var hve lélegar hugmyndirnar voru. Í fyrstu hljómaði þetta eins og skynsöm nálgun í ákveðnum tilfellum, enda yfirbygging oft mikil utan um litla starfsemi. En nánari skoðun sýnir að tillögurnar eru illa rökstuddar og vandkvæðum háðar. Jónas Kristjánsson benti á að rekstrarkostnaður íslenska ríkisins sem hlutfall af vergri þjóðarframleiðslu er í meðallagi miðað við OECD.

Ég sat í algjörri veðurblíðu í Bangkok þegar stormurinn mikli gekk yfir Ísland. Skilaboð komu frá ættingjum og vinum á ýmsum tímum yfir daginn, tilkynningar um að nú væri allt vitlaust eða að þetta væri nú loks að ganga niður. Meðan ég sötraði sólríkt hanastél í sólinni hugsaði ég með mér: þetta venst. Þetta venst. Heimurinn stendur frammi fyrir því stórkostlega vandmáli að við, mannkynið, erum búin að eyðileggja umhverfið okkar.

Marine Le Pen gengur vel í frönsku sveitarstjórnarkosningunum. Donald Trump er tekinn alvarlega. Viktor Orbán er búinn að vera forsætisráðherra í næstum sex ár. Vigdís Hauksdóttir er formaður fjárlaganefndar Alþingis. Ekkert af þessu myndi gerast í heilbrigðu samfélagi. Hvert sem maður lítur er öfgahægrið að ná miklum árangri. Fólk sem talar af heift gegn útlendingum, gegn þeim sem minna mega sín, gegn fólki sem er að flýja stríð og leita sér að frið.

Það verður að gera greinarmun á nokkrum mismunandi hlutum sem fólk á það til að kurla saman undir merkjum lýðræðis. Það er lýðræðislegt að allir ákveði í sameiningu hverjir gegna æðstu embættum þjóðarinnar. Það er ekki lýðræðislegt að allir ákveði í sameiningu að allir eigi að borða hafragraut á hverjum morgni. Þó mætti undir naívískum skilningi á lýðræði fullyrða að þetta væri bæði lýðræðislegt, þar sem allir komu að báðum ákvörðunum, og þá væntanlega með lýðræðislegri kosningu.